Waar begin je met een reisverslag als je eigenlijk enkel maar kan zeggen dat het een prachtig land is.
Toch zal ik mijn best doen om er een evenmooi verslag van te maken zodat jullie een indruk krijgen van dit prachtige land.
Bhutan...waar ligt dat? Welke land zeg je? ...dat waren de meeste antwoorden die ik kreeg als ik zei dat mijn reis dit jaar naar Bhutan zou gaan.
Bhutan ligt dus tussen India en Tibet en is een koninkrijk.
De huidige koning van Bhutan is, of Druk Gyalpo, Jigme Khesar Namgyel Wangchuk.
Hij zit sinds 2006 op de troon maar begeeft zich het liefst tussen zijn volk. De funcite van koning is in Bhutan ook maar op papier net zoals bij ons.
Om Bhutan te bereizen moet je 250$ per dag per persoon betalen. Daar zit echter je gids, eten, verblijf en vervoer inbegrepen. Bhutan wil zo het massa toerisme tegen gaan. Er mogen maar 140 000 toeristen per jaar binnen. Ongeveer 400 per dag dus.
Dat is misschien veel geld. Maar het is het dubbel en dik waard.
Het land is zo ongerept en zo mooi.
Maar vooraleer we aan onze trip door Bhutan beginnen brengen we 1 dag door in Calcutta in India. Net het tegenovergestelde van Bhutan. Vies, vuil, heel veel volk en toch ook weer aan de andere kant mooi want ik kon er mijn hartje ophalen om foto's te nemen.
We vliegen naar India met een tussenlanding in Dubai. 's Morgens om 8u30 landen we in Calcutta. Onnodig te zeggen dat het een korte nacht is als er 4u tijdsverschil is met België
We rijden meer dan een uur met de bus om aan ons hotel te geraken wat 32km van de luchthaven verwijderd ligt.
Ondertussen kijken we onze ogen al uit naar de armoede en de mensenmassa.
Later zal onze gids ons vertellen dat er 14 miljoen!! mensen wonen in Calcutta en dat daar alle dagen nog eens 5 miljoen! mensen bijkomen om in Calcutta te komen werken.
Eens aangekomen in ons hotel krijgen we tijd om ons op te frissen en worden we om 13u in de lobby verwacht om met een plaatselijke gids de stad te ontdekken. Maar goed dat die erbij was, ik zou niet ver gelopen hebben in deze drukke mensenmassa.
We gaan eerst langs de bloemenmarkt. Wat een kleurenpracht.
Na de bloemenmarkt wandelen we over 1 van de drukste bruggen in India. Op de brug zelf mochten we geen foto's maken, waarom is ons tot op heden nog niet duidelijk. Eens over de brug nemen we de lokale ferry boot. Het is zo dat je een land leert kennen door mee tussen de plaatselijke bevolking te begeven. De mensen leven langs en in de rivier. Het is hun openbare badkamer. Ook langs de kant van de weg zie je waterbuizen waar de mensen zich aan wassen. Heel schrijnend echter.
Eens aan de overkant neemt de gids ons mee in een klein steegje. Een steegje waar ik als tourist zeker niet zou in gegaan hebben omdat je tenslotte niet weet waar je uitkomt. We passeren een spoorlijn en eerst valt onze mond open dat hier effectief mensen wonen. Dan verschieten we dat er ook nog eens een trein voorbij raast vlak naast kleine kindjes. We voelen de zucht van de trein. Echt niet normaal. Je zal hier maar geboren zijn. Als afsluiter bezoeken we dan een plaatselijke tempel. Prachtig gebouwd. Er is 27 jaar aan gewerkt.
Na een deugdoende nachtrust...lees meer als 12u als een blok geslapen. Vertrekken we naar Bhutan. Er is ons de raad gegeven om op de luchthaven te vragen om links in het vliegtuig te mogen zitten om zo een mooi zicht te hebben op het himalaya massief. Iedereen vraagt dit en we krijgen dit zonder problemen. Later zal blijken dat we ongeveer met maar 30 mensen op de vlucht naar Paro zitten en het daarom geen probleem is om een plaats aan het venster te krijgen; We hebben idd een mooi zicht op de bergen, maar de wolken zijn ook van de partij.
Het verschil tussen India en Bhutan kan niet groter zijn. Van een overbevolkt land naar een land waar maar 1 miljoen mensen wonen. Bhutan is ongeveer 1/4 groter dan Belgie. Thimpu is de hoofdstad. Eens geland in Paro rijden we in een uurtje naar daar. Op de luchthaven ontmoeten we onze Bhutaanse gids voor deze reis. Kinley Dorji genaamd. Een zeer sympathieke man. Spreekt redelijk engels en beantwoord al onze vragen.
We hadden verwacht dat we altijd achter de gids zouden moeten lopen. Maar dit blijkt absoluut niet zo te zijn. We kunnen niet van de ene stad naar de andere reizen zonder hem en de chauffeur, maar eens in een plaatsje mogen we vrij rondlopen en onze gang gaan. Vrijheid-blijheid ... de leuze van Djoser ( de reisorganisatie) is ook hier van toepassing.
We hadden gekozen voor een festivalreis. Omdat de moment dat wij in Thimpu zijn er een groot festival zou zijn. En geef toe als je voor hetzelfde geld dit erbovenop krijgt is het mooi meegenomen. Wat we niet wisten is dat we het geluk hebben om nog 2 extra festivals bij te wonen in andere dorpen.
Volgens onze gids is dit het festival Thimpu Tsechu genaamd, één van de grootste in het jaar en een uitgelezen kans om de bevolking op zijn paasbest te zien. Iedereen is idd mooi opgekleed. De vrouwen in hun Kira en de mannen in hun Gho. De mensen zijn bij wet verplicht om deze kledij te dragen als ze in het openbaar komen, al zien we veel jongeren die hieraan al aan ontsnappen. Spijtig want het is een heel mooi zicht.
Na dit prachtig schouwspel gezien te hebben gaan we 's middags lunchen. De gids krijgt van de overheid keuze uit verschillende restaurants. Wil je toch op eigen houtje een ander restaurant kiezen dat mag, maar dan moet je er ook zelf voor betalen en er heeeeeeeeeeeeeeel pikant eten aan over houden. Naar het schijnt is het eten voor de locals in Bhutan nog pikanter dan in India...en dat kon al tellen.
In de namiddag bezoeken we de grootste Bhoeda van Bhutan 51.5m hoog.
Vanuit Thimpu vertrekken we dag dag erna naar de Ganthey vallei. Deze ligt 128km verder en toch zullen we er bijna 6u over rijden. Zoals al eerder gezegd. Enkel maar bochtige wegen. We passeren onderweg 2 passen. de Dochula pas van 3300meter hier hebben we en prachtig zicht op de meer dan 7000m hoge bergen . Gantey ligt zelf ook op bijna 3000m hoogte. Toch heeft er niemand last van hoogteziekte of van reisziekte.
In Gangthey vallei blijven we twee dagen en ook hier is er de tweede dag een festival. Veel localer en de bevolking komt van einde en ver aan om dit mee te maken. Maar eerst zullen we de eerste dag een wandeling maken door de vallei. In oktober komen hier de kraanvogels vanuit tibet naartoe. Stel je voor dat je als vogel boven de 8000m moet gaan vliegen om er te geraken. Spijtig genoeg waren ze er nu nog niet. Reden om nog eens terug te gaan.
Vanuit de Ganthey vallei vertrekken we naar Punakha. Stukje dezelfde weg en dan een andere vallei in..er zijn er hier genoeg. In Punakha hebben we weeral geluk. Het is hier een feestdag vandaag en dan spelen de mensen volksspelen op en tussen de rijstvelden. Eerst een soort darts maar met hele grote pijlen en dan boogschieten waarbij het doel meer dan 100m verder staat. Maar de wandelingen tussen de rijstvelden en het bezoek aan de Punakja Dzong ( klooster) is en blijft prachtig
Ook in Punakja blijven we twee dagen en dan trekken we verder naar Paro. We passeren terug de Dochula pas en de lieve schattige honden puppy's zijn ernog steeds. Deze keer ligt de pas in de mist. Dus geen 7000ers te zien. Paro is de stad/dorp van de rode pepers. Je ziet ze hier overal liggen om te drogen.
Onze eerste volle dag in Paro vullen we volledig met de beklimming naar het Tijgersnest. Een klim van 600m hoogteverschil. Van 2400 naar 3000m. Het is een redelijk zware klim maar de beloning is echt de moeite.