Voor de 7e keer reis ik naar Samana op de Dominicaanse republiek. Nooit gedacht dat ik daar zo dikwijls naartoe zou reizen. Maar de walvissen gaan spotten is hier zo gemakkelijk en na al die jaren zijn de mensen daar vrienden geworden. Elk jaar komen daar ook nieuwe vrienden en gelijkgestemde zielen bij.
Zoveel mensen die daar komen om walvissen te spotten. Ook telkens weer dezelfde die met elkaar afspreken om daar tesamen te zijn. Ook dit jaar gaan we weer 14 dagen. Mijn reismaatje Chantal is intussen ook al verknocht aan dit plaatsje. Het heeft dan ook de nodige charme om er te verblijven.
Zonvakantie in februari alleen al. Al hebben we dit jaar zeker de nodige regen gehad ook.
Dit keer ga ik niet te veel foto's posten.
Gewoon foto's die iets speciaals laten zien of betekenen.
Veel kijkplezier
Zonvakantie in februari alleen al. Al hebben we dit jaar zeker de nodige regen gehad ook.
Dit keer ga ik niet te veel foto's posten.
Gewoon foto's die iets speciaals laten zien of betekenen.
Veel kijkplezier
Hoe vinden we deze immense dieren he. We gebruiken nooit een sonar. Is trouwendsverboden daar. We gebruiken onze ogen en oren. Soms hoor je ze voor je ze ziet. Het zijn zoogdieren en ze moeten ook naar de oppervlakte komen om te ademen. En het uitademen hoor je dus soms vooraleer je ze ziet ;-)
De eerste foto hieronder is de bubbeltrein. Ze ademen al uit vooraleer ze aan de oppervlakte zijn.
De tweede foto is de typische fontein die we zien bij het uitademen.
De derde foto is het slaan met de staart op het water dus activiteit op het water is ook een teken dat we ze gevonden hebben.
De eerste foto hieronder is de bubbeltrein. Ze ademen al uit vooraleer ze aan de oppervlakte zijn.
De tweede foto is de typische fontein die we zien bij het uitademen.
De derde foto is het slaan met de staart op het water dus activiteit op het water is ook een teken dat we ze gevonden hebben.
Dit jaar zagen we veel moeders met kalf. Soms wel eens hetzelfde kalf en mama. Tof om te zien hoe dat klein prutske bij de geboorte amper 4 a 5 meter is en wat een verschil het is naast mama. Hieronder zie je de flipper van mama die zeker 5 meter is en het kalf is zelfs zo groot nog niet. Ik lees net dat er dit jaar 43!! moeders met kalf gezien zijn, vermoedelijk zijn er meer in dit enorme natuurgebied.
Kalfjes worden geboren na een draagtijd van 1 jaar. Ze worden geboren in de baai van Samana waar ze het jaar daarvoor ook verwekt zijn. Ze drinken per dag 200 liter melk en komen zo 50 kg per dag bij. Dit is nodig om de lange trek naar het noorden te maken samen met mama. Sommige zwemmen zelfs tot Ijsland en Noorwegen om daar te gaan eten. De mama's eten een half jaar niet en verliezen ongeveer 25% van hun lichaamsgewicht bij het zogen van de kalfjes.
Kalfjes hun staart hebben al wel een tekening bij de geboorte maar de definitieve tekening en kleur vormen zich maar tijdens hun eerste levensjaar.
En soms zien we hun naveltje ;-)
Een breach vinden we altijd spectaculair. 40 ton walvis die uit het water springt het is en blijft een prachtig schouwspel. Wat een kracht hebben die dieren.
Een double breach zien we maar uiterst zelden.
Wat we ook redelijk veel zien, zeker eens je er oog voor hebt zijn de verwondingen bij het dier. Bovenste foto is de verwonding aangebracht door andere walvissen. Eens ze met een paar mannetjes achter een vrouwtje jagen gaat het er onder water aan toe zoals in een rugby wedstrijd. 40 ton walvis dat botst tegen 40 ton walvis en dat moet verwondingen geven.
De onderste walvis zat ook een actieve groep maar hier zijn we niet zeker dat het van het vechten komt. Dit kan ook veroorzaakt zijn door een parasiet of door een andere verwonding door over de grond te wrijven in de voedergebieden.
De onderste walvis zat ook een actieve groep maar hier zijn we niet zeker dat het van het vechten komt. Dit kan ook veroorzaakt zijn door een parasiet of door een andere verwonding door over de grond te wrijven in de voedergebieden.
Na elke dag moeders met hun kalf te zien waren we wat blij om de laatste dag een actieve groep te zien.
6 a 7 mannetjes en 1 vrouwtje. Wie gewonnen heeft weet het niet. Als ze zo achter elkaar jagen komen ze al trompettend zoals een olifant boven water. Zoveel kracht dat daarvanuit gaat. Wij zijn ongeveer 2u bij deze groep gebleven en de actie bleef maar verder gaan toen wij moesten terugkeren naar de haven.
6 a 7 mannetjes en 1 vrouwtje. Wie gewonnen heeft weet het niet. Als ze zo achter elkaar jagen komen ze al trompettend zoals een olifant boven water. Zoveel kracht dat daarvanuit gaat. Wij zijn ongeveer 2u bij deze groep gebleven en de actie bleef maar verder gaan toen wij moesten terugkeren naar de haven.
Zoals de meeste wel weten heeft elke walvis een uniek staartpatroon. Dit is ontdekt in 1975 en sindsdien worden de foto's van de staarten in Samana vergeleken met de foto's in Canada, ijsland, Noorwegen enz.
Zelf ben ik lid van Happy whale en deze doen daar ongelooflijk goed werk in. Zo heb ik de staarten die ik gefotografeerd heb de afgelopen 7 jaar naar hen opgestuurd. Dat waren er meer dan 170!! En ik kreeg het super toffe nieuws dat een walvis die ik gefotografeerd had in 2012 ze niet meer gezien hadden sinds 1978!! Dat is 34 jaar dat ze dit dier niet gefotografeerd hebben. Natuurlijk heeft die gans die tijd niet verstopt gezeten achter een rots :-)
Ook dit jaar heb ik 27 staarten kunnen fotograferen en heel benieuwd wat voor matchen dit gaat geven.
Hieronder een selectie van die staarten dit jaar. Jullie zullen zelf wel zien dat er geen twee dezelfde bij zitten.
Zelf ben ik lid van Happy whale en deze doen daar ongelooflijk goed werk in. Zo heb ik de staarten die ik gefotografeerd heb de afgelopen 7 jaar naar hen opgestuurd. Dat waren er meer dan 170!! En ik kreeg het super toffe nieuws dat een walvis die ik gefotografeerd had in 2012 ze niet meer gezien hadden sinds 1978!! Dat is 34 jaar dat ze dit dier niet gefotografeerd hebben. Natuurlijk heeft die gans die tijd niet verstopt gezeten achter een rots :-)
Ook dit jaar heb ik 27 staarten kunnen fotograferen en heel benieuwd wat voor matchen dit gaat geven.
Hieronder een selectie van die staarten dit jaar. Jullie zullen zelf wel zien dat er geen twee dezelfde bij zitten.
Dit jaar zag ik ook een oude bekende weer. IV genaamd. Ze heeft op Samana deze naam gekregen omdat er links in haar staart een I staat en rechts een V
Wat we de laatste jaren ontdekt hebben is dat de walvissen altijd ook rond dezelfde periode naar daar komen.
Dit jaar hebben we IV gezien op 13/2/2022
Zelf heb ik IV reeds een paar jaar geleden mogen aanschouwen. En wel op 19/2/2014
Dit merken we ook bij andere gekende walvissen, dat ze bijna dag op dag terug te zien zijn waar ze de keer ervoor waren.
De bovenste foto is IV dit jaar(2022)de onderste in 2014
Zo zien jullie dat het niet altijd moeilijk moet zijn om een walvis te herkennen.
Hieronder krijgen jullie een selectie van een paar foto's die ik zelf zo mooi vind.
De eerste foto is van hun prachtige staart net voor ze onder duiken. Een bultrug kan tot 40 min onder blijven.
De tweede is van de kop van de walvis.
De derde foto daarop zie je een paar van die bulten op zijn kop. op elke van die bultjes staan 1 tot 2 haren. deze foto zie je dus ook de haartjes.
De eerste foto is van hun prachtige staart net voor ze onder duiken. Een bultrug kan tot 40 min onder blijven.
De tweede is van de kop van de walvis.
De derde foto daarop zie je een paar van die bulten op zijn kop. op elke van die bultjes staan 1 tot 2 haren. deze foto zie je dus ook de haartjes.
Bultruggen danken hun naam aan de hoge rug die ze opzetten als ze onderduiken. Maar wat ze ook hebben zijn bulten op hun kop. Op elke bult, die de grote van een vuist kan zijn, staan 1 of 2 haartjes. Deze dienen net zoals bij een kat haar snorharen om de omgeving af te tasten. Deze keer kon ik, zoals jullie hieronder zien, een walvis van zeer dichtbij fotograferen zodat jullie ook die haartjes kunnen zien.
Klik hier om te bewerken.
Het oog van de walvissen vind ik ook steeds zo facinerend.
Bultruggen kunnen tot 1 ton aan algen op hun huid meedragen. Dit zou 1 van de redenen zijn waarom ze uit het water springen om deze van hun huid te slagen. Ook remora vissen eten deze algen en zie je soms op deze vissen zitten. Maar door Sargasem gras zwemmen is een favoriete bezigheid. Dit is een hard soort gras wat op water groeit en waar we ze meermaals mee zien spelen en door zwemmen. Het gras heeft een harde structuur en dat schuurt over hun huid.
We hadden op onze laatste dag een kalfje dat zijn bek opende bij het boven komen. Je kan zo goed de baleinen zien. Bultruggen zijn baleinwalvissen. Dit kan je herkennen door hun twee 'neusgaten" op hun kop. Is dat maar 1 gat zoals bij dolfijnen dan zijn het tandachtige walvissen.
Zoals ik in het begin al vertelde hebben we dit jaar redelijk wat regen gehad op zee. Dat levert uiteraard ook prachtige beelden op
Sommige verklaren ons zot omdat we gans de dag op Pura Mia zitten. Van 's morgens 9u tot ongeveer 17u; En wat doen we intussentijd als we geen dieren zien. Ons amuseren met de crew.
Hopelijk hebben jullie wat mee kunnen genieten van dit verlof.
Wij in ieder geval wel en we tellen weer af naar volgend jaar.
Want wie wil er nu niet naar zo een prachtige bestemming.
Wij in ieder geval wel en we tellen weer af naar volgend jaar.
Want wie wil er nu niet naar zo een prachtige bestemming.
Dat we dit alles kunnen zien is enkel mogelijk doordat Kim Beddall dit al jaren doet en een ongelooflijke bron aan informatie heeft over deze dieren. En zoals ze zelf zegt. We weten al veel, maar er is nog heel veel dat we niet weten. Bedankt Kim om dit mogelijk te maken.