Samana voor de vijfde keer
Na februari 2017 moest en zou ik terug naar Samana gaan. Ten eerste om te zien hoe ik me daar zou voelen en ten tweede om iedereen te bedanken die me toen geholpen heeft.
Aangezien ik niet wist hoe ik me er zou voelen had ik via facebook een oproep geplaatst met de vraag wie er mee wou gaan. 4 Vriendinnen reageerde. Uiteindelijk zijn er 3 mee gegaan. Mijn voorstel was dat ik alles zou regelen en dat vonden ze goed. Aangezien ik maar een paar berichtjes te sturen heb naar ginder om de kamers te reserveren, het vervoer te regelen en de boottrips te boeken. Met het uitzoeken naar de geschikte vluchten heeft Stephanie geholpen.
Op 3 februari was het dan zover en zijn we in de voormiddag opgestegen voor een vlucht van 9u30 van Brussel naar Santo Domingo. De dag ervoor had ik van Judy vernomen dat niet Geidy ons zou afhalen aan de luchthaven maar iemand anders. Voor ons geen probleem zolang we maar bij Noelia in Samana geraken. Er stond ons een zekere Kevin op te wachten met een iets groter busje dan we dachten. Na een rit van bijna 2u30 eerst eventjes gestopt bij de lokale supermarkt en de bankautomaat. Bij Noelia werden we hartelijk onthaald en aangezien we nog op een redelijk uur daar waren, zijn we gaan eten in La Taverna. Dit ligt op 500m van ons verblijf.
Hieronder foto's van ons verblijf, de hond van de buren en een heel plaatselijk supermarktje waar ongelooflijk veel binnen steekt...
Aangezien ik niet wist hoe ik me er zou voelen had ik via facebook een oproep geplaatst met de vraag wie er mee wou gaan. 4 Vriendinnen reageerde. Uiteindelijk zijn er 3 mee gegaan. Mijn voorstel was dat ik alles zou regelen en dat vonden ze goed. Aangezien ik maar een paar berichtjes te sturen heb naar ginder om de kamers te reserveren, het vervoer te regelen en de boottrips te boeken. Met het uitzoeken naar de geschikte vluchten heeft Stephanie geholpen.
Op 3 februari was het dan zover en zijn we in de voormiddag opgestegen voor een vlucht van 9u30 van Brussel naar Santo Domingo. De dag ervoor had ik van Judy vernomen dat niet Geidy ons zou afhalen aan de luchthaven maar iemand anders. Voor ons geen probleem zolang we maar bij Noelia in Samana geraken. Er stond ons een zekere Kevin op te wachten met een iets groter busje dan we dachten. Na een rit van bijna 2u30 eerst eventjes gestopt bij de lokale supermarkt en de bankautomaat. Bij Noelia werden we hartelijk onthaald en aangezien we nog op een redelijk uur daar waren, zijn we gaan eten in La Taverna. Dit ligt op 500m van ons verblijf.
Hieronder foto's van ons verblijf, de hond van de buren en een heel plaatselijk supermarktje waar ongelooflijk veel binnen steekt...
Voor onze eerste dag had ik al voor 's morgens een boottrip naar de walvissen geboekt. Iedereen voorzien van seabands en medicatie. Uitgezonderd mezelf. Want zeebenen heb ik nog steeds.
Enkel Chris had last van de weinige golven. We dachten misschien nog door de vermoeidheid van het reizen. Maar later zou blijken dat ze telkens zeeziek werd. Ocharme den duts. Aan boord iedereen terug gezien en de taalbariere vormt nog steeds geen probleem als het erom gaat om iedereen te begroeten.
Enkel Chris had last van de weinige golven. We dachten misschien nog door de vermoeidheid van het reizen. Maar later zou blijken dat ze telkens zeeziek werd. Ocharme den duts. Aan boord iedereen terug gezien en de taalbariere vormt nog steeds geen probleem als het erom gaat om iedereen te begroeten.
Gelukkig zien we ook de eerst dag al walvissen.
Het is de eerste keer dat ik niet alle dagen twee keer met de boot ben meegevaren. Eindelijk ben ik ook eens ergens geweest. De eerste dag zijn we in de namiddag door Samana gewandeld en over de brug naar 'nergens' geslenterd. Ook doen we de nodige inkopen voor ons eten.
Ook een uitstapje naar Los Hatises staat op het programma. Dit is een waar vogelparadijs. Ik had er echter het gevoel bij dat we wat in 't zak waren gezet. We zouden om 9u vertrekken. Zijn maar om 10u vertrokken omdat de catamaran waar we mee zouden varen, stuk was. Ze hebben dan een andere boot moeten charteren. Maar we denken dat we op die 2u45 een verkorte versie gezien hebben van wat we eigenlijk hadden moeten zien. Maar het was mooi en ben blij dat ik er geweest ben. Het is een waar vogelparadijs. Hier en daar een grot met oude muurtekeningen.
Volgend jaar, ja vermoedelijk volgend jaar, zullen we dat dan nog wel eens terug doen. Chantal en ik zijn er al over eens dat we nog eens terug gaan.
Volgend jaar, ja vermoedelijk volgend jaar, zullen we dat dan nog wel eens terug doen. Chantal en ik zijn er al over eens dat we nog eens terug gaan.
De dag erna was het terug tijd om naar de walvissen te gaan zien. Tussen de twee trips in, zijn we op het eiland Cayo Leventado aan land gegaan om te eten en eens een in het water te gaan.
Op verschillende dagen waren er enkel 's morgens een boottrip naar de walvissen. In de namiddag hebben we er dan van geprofiteerd om naar Las Galleras te gaan met de guagua...een heel avontuur op zich. Ze steken zoveel mogelijk volk in zo een wagentje. Zoveel dat de banden er vanaf zien. Eens daar hebben we op het strand, met onze voetjes in het zand een heerlijke lunch gehad. Een uurtje in en rond het water en dan met een iets beter vervoermiddel terug naar Samana. Een super leuk avontuur.
In ons hotel logeerde nog een dame uit Duitsland met haar broer en Stephane uit Frankrijk. Stephane komt er ook al jaren. Op een avond zijn we ook met ons vier op bezoek geweest bij de meisjes die op de boot werken. Kim zelf kwam ook nog langs. Goed gelachen en gegeten. De foto's laten het zien.
Natuurlijk ben ik niet maar 2 keer met de boot meegevaren. Ook Chantal heeft intussen het walvis- en reisvirus te pakken.
Op het eiland Cayo moet alles aangevoerd worden. Dus ook de ananassen voor de Pina Colada's.
Hieronder een paar foto's van onszelf. En dat we ons geamuseerd hebben, dat weten we wel.
Dankzij Stephane is het me gelukt om voor de eerste keer in mijn leven kolibrie's te fotograferen.
Zoals jullie zien hebben we ons reuze geamusseerd. Het is zeker niet de laatste keer dat we er geweest zijn. Bedankt Chris, Stephanie en Chantal voor het aangenaame gezelschap. Tof dat jullie erbij waren. Nu is het aftellen naar de volgende reis. Eerst volgende reis is naar Jordanie.