Madeira. Het staat al zo lang op mijn verlanglijstje. Nadat ik Fatima leerde kennen op de Dominicaanse republiek en ze me steeds uitnodigde om op bezoek te komen, klom het nog meer naar boven op dat verlanglijstje. Omdat wegens corona ik nog niet te ver wou reizen heb ik de knoop doorgehakt en ben ik in september 2022 naar Madeira gegaan. Ik kon bij Fatima logeren in Calheta. Laat het nu een unieke plaats zijn om dolfijnen en walvissen te spotten. Moet ik meer uitleg geven. Nee zekers. Na mijn aankomt op de luchthaven had Fatima vervoer voor me geregeld bij een goede vriend van haar. Ik ga die ook te vriend houden want die mens verhuurt auto's aan een prijs die stukken goedkoper is dan bij de gekende autoverhuurders. Kan geen kwaad om een paar connecties te hebben voor in de toekomst. Heel veel heb ik niet van het eiland gezien want de dolfijnen en walvissen waren natuurlijk weer te interessant om te zien. Maar op Fatima haar vrije dagen heeft ze me meegenomen op haar fantastisch mooi eiland en heb ik toch al land kunnen aanschouwen. Ga ik nog terug, absoluut! Want ik wil ook nog meer van het eiland zien. Maar nu heb ik al een indruk hoe het er is :-)
Na een vlucht van Brussel naar Lissabon en een volgende vlucht naar Funchal, de hoofdstad van Madeira, kom ik laat in de namiddag aan in Calheta. Er stond om 17u een boottocht al op het programma met Fatima als gids. Kan ik het beter treffen
Na zo een vermoeiende eerste dag met het de vlucht en al dadelijk een boottocht ben ik 's avonds als een blok in slaap gevallen in Fatima haar gezellige huisje.
Caltheta is niet super groot maar ik kan er me wel amuseren. Ik rij met Fatima mee van haar huisje naar de haven, we doen er boodschappen in de plaatselijke supermarkt en eten bij haar thuis. Of we gaan uit eten. Hieronder een paar indrukken van het kleine haventje van Calheta
De volgende dag heeft Fatima haar vrije dag die ze opoffert voor me om mij een stukje van haar mooie eiland te laten zien. De namen van alle plaatsen ben ik al lang vergeten. Maar het was zeker de moeite
Na al dat moois op dit eiland zou een mens vergeten dat ik gekomen ben om ook naar de zeezoogdieren te gaan zien. Intussen zijn hier twee dames uit Duitsland aangekomen die hier al meer dan 15 jaar komen. Ik ben niet de enige die zo zot is. Blij te zien dat er nog mensen zijn die zo gebeten zijn door het dolfijn en walvis virus. Het is zoals het reisvirus. Eens je er besmet mee bent geraak je het nooit meer kwijt en is er ook geen vaccin tegen. Mss maar goed ook ;-)
Bij Lobosonda www.lobosonda.com Kan je meestal 2 tot 3 keer per dag een boottocht meemaken. Ofwel met de Ribera brava een houten schip of met de Stenella een zodiac. Ik moest natuulijk beide eens uitproberen. En ik heb eigenlijk geen voorkeur. De kapiteins zorgen dat je de dieren in alle omstandigheden goed kan zien en met zoveel respect voor de dieren dat het goed doet aan mijn hartje. Zowel Daniel, Pedro als Carlos doen dat super. Meerdere keren zitten we, met zijn allen, 's middags gezellig op het naburig terras van de organisatie iets te drinken
De meeste dagen vaar ik dan ook twee keer per dag mee op zee. Kalme zee, ruwe zee, ik heb er gelukkig nooit last van
Bij Lobosonda www.lobosonda.com Kan je meestal 2 tot 3 keer per dag een boottocht meemaken. Ofwel met de Ribera brava een houten schip of met de Stenella een zodiac. Ik moest natuulijk beide eens uitproberen. En ik heb eigenlijk geen voorkeur. De kapiteins zorgen dat je de dieren in alle omstandigheden goed kan zien en met zoveel respect voor de dieren dat het goed doet aan mijn hartje. Zowel Daniel, Pedro als Carlos doen dat super. Meerdere keren zitten we, met zijn allen, 's middags gezellig op het naburig terras van de organisatie iets te drinken
De meeste dagen vaar ik dan ook twee keer per dag mee op zee. Kalme zee, ruwe zee, ik heb er gelukkig nooit last van
Hoe vinden en zien we de dieren in zo een immense zee. Natuurlijk houdt iedereen aan boord de omgeving in het oog. En sommige hebben al een geoefend oog, andere zien het absoluut niet of de dieren moeten door ons aangewezen worden. Na zoveel ervaring weet ik gelukkig al op wat ik moet letten.
Maar er is bij deze organisatie nog een absolute meer waarde en dat is onze spotter.
Meestal is dat Carlos. Na een uitstap met Fatima zijn we langs het plaatsje gereden waar hij dag in dag uit met een zeer sterke verrekijker te zien waar de dieren zitten. En dan nog hoedje af. Het is zo een uitgestrekt gebied dat je er een absolute dagtaak aan hebt. Carlos kunnen ze niet genoeg betalen voor wat hij doet, dag in dat uit in de volle zon. Dus DANK-U-WEL Carlos
Maar er is bij deze organisatie nog een absolute meer waarde en dat is onze spotter.
Meestal is dat Carlos. Na een uitstap met Fatima zijn we langs het plaatsje gereden waar hij dag in dag uit met een zeer sterke verrekijker te zien waar de dieren zitten. En dan nog hoedje af. Het is zo een uitgestrekt gebied dat je er een absolute dagtaak aan hebt. Carlos kunnen ze niet genoeg betalen voor wat hij doet, dag in dat uit in de volle zon. Dus DANK-U-WEL Carlos
Jullie vragen je misschien af wat voor dolfijnen en walvissen we daar zien. Wel dat is afhankelijk van het seizoen en we hebben geen glazen bol. Maar ik heb toch redelijk wat verschillende dolfijnen gezien waaronder de Botlenose dolphin ( beter gekend als flipper) de gestreepte dolfijn, de gewone dolfijn maar ook de gevlekte dolfijn zijn we tegen gekomen. Ook grienden zien we of de Pilot Whale. Nu eigenlijk is die ook familie van de dolfijnen familie want die heeft tanden en geen baleinen zoals de walvisfamilie wel heeft.
Hieronder zien jullie duidelijk het verschil tussen de gevlekte en de gewone dolfijn.
Hieronder zien jullie duidelijk het verschil tussen de gevlekte en de gewone dolfijn.
We zien ook walvissen. Nu bij sommige is het niet altijd duidelijk over welke het gaat, maar deze kan ik eindelijk aan mijn lijstje toevoegen namelijk de Sperm whales. Wat een uniek schouwspel van deze prachtige dieren
Het plan tijdens mijn verblijf op Madeira was, dat ik een paar dagen bij Fatima zou blijven om mee op het water te zijn en de laatste paar dagen zou ik naar Funchal gaan om de hoofdstad te bezoeken. Maar het kan natuurlijk altijd anders uitdraaien. De oorzaak in dit geval was het weer. Soms is er zoveel wind en ook al eens regen dat we niet op zee konden. Dus in samenspraak met Fatima heel mijn planning omgegooid. Ipv van op het einde naar Funchal te gaan, annuleer ik mijn verblijf in het hotel daar en blijf ik heel de tijd bij Fatima. Met een paar rustdagen tussenin wegens te onstabiel weer om uit te varen. Tijdens de tweede week op Fatima haar vrije dag, moet ze toch in Funchal zijn voor allerlei zaken en zet ze me af in het centrum aldaar zodat ik daar gans de dag op stap kan. 's avond pikte ze me terug op en na weer een dag vol prachtige indrukken van dit land. het wordt steeds mooier.
Eerst stoppen we in het dorpje Camara Do lobos. Een klein haventje, waar momenteel alles in het teken staat wat er voor afval allemaal is en waar ze er dan weer een paar kunstwerken mee maken. Maar het dorpje staat eigenlijk op mijn lijstje voor de zo prachtige muurschildering van het zeehondje
Eerst stoppen we in het dorpje Camara Do lobos. Een klein haventje, waar momenteel alles in het teken staat wat er voor afval allemaal is en waar ze er dan weer een paar kunstwerken mee maken. Maar het dorpje staat eigenlijk op mijn lijstje voor de zo prachtige muurschildering van het zeehondje
Hierna rijden we verder tot in het centrum van Funchal. Hier neem ik de kabelbaan naar het Monte Palace park op de top van de berg. Dit is een prachtige tuin waarvan een groot gedeelte in oosterse stijl is ingericht. Hoeveel foto's ik hier genomen heb weet ik zelf niet. Ik ga proberen er een kleine selectie van te selecteren ;-)
Oke de beperkte selectie is gelukt ;-)
Nadat ik met de kabelbaan terug in Funchal ben aangekomen wandel ik door het straatje waar elke deur beschilderd is. Ge moet geen schrik hebben, ga ze niet allemaal posten. Ga zelf naar Madeira als jullie ze allemaal willen zien
Nadat ik met de kabelbaan terug in Funchal ben aangekomen wandel ik door het straatje waar elke deur beschilderd is. Ge moet geen schrik hebben, ga ze niet allemaal posten. Ga zelf naar Madeira als jullie ze allemaal willen zien
Vanuit dit deel van Funchal slenter ik nog naar de groenten,fruit, vlees en vismarkt in het centrum en door de winkelwandelstraat terug naar het punt waar ik met Fatima terug heb afgesproken.
,De laatste paar dagen breng ik zoveel mogelijk door op het water. Op woensdag varen we met de Stenella, de zodiac buiten met al redelijk wat golven. Als we buiten varen staat er al een stevige bries maar we varen met de wind mee dus surfen we mee op de golven. Na het zien van de dieren varen we terug. De wind was intussen aangewakkerd en de golven waren geen kleine golfjes meer maar serieuze golven met schuimkoppen op. Na een paar ferme smakken op het water heb ik me vermoedelijk wat te krampachtig gehouden en een volgende slag op het water was er eentje van die mate dat ik iets voel in mijn rug wat absoluut geen deugd deed. De twee Duitse dames die aan boord waren hadden dat gezien en hebben naar Daniel ( kapitein) teken gedaan. Die heeft de boot eventjes stil gelegd zodat ik op een plaatsje achter hem kon gaan zitten waar het minder zwaar zou zijn. Maar ik kan je verzekeren we moesten nog meer dan een half uur varen tegen hoge golven in. Het deed er geen deugd aan. Onnodig te zeggen dat ik redelijk wat zeer had en dacht dat mijn vakantie om was. Dju toch. Dankzij pijnstillers ben ik de volgende dagen door gekomen. En niet op eentje per dag. Gelukkig deden die wel hun werkt. Dus de laatste prachtige dagen zijn verlopen in wat mineur. Opstaan 's morgens was een hel, tot na een half uur de pijnstiller zijn werk deed. Met momenten wou Fatima me daar naar het ziekenhuis brengen omdat ik geen stap kon zetten. Maar dat zag ik helemaal niet zitten. Niet dat ik schrik heb van ziekenhuizen, maar stel dat ik moest blijven. Wie weet hoe hoog de kosten dan zouden oplopen. Dus tanden op elkaar en bijten maar zekers.
Toch nog een paar mooi tochten gemaakt aan boord van de Ribera brava, de Stenella was geen optie meer.
De banken aan boord van de Ribera Brava zijn een pak beter. Gelukkig maakte het zien van mijn lievelingsdieren veel goed :-)
En of ik ze gezien heb.
Toch nog een paar mooi tochten gemaakt aan boord van de Ribera brava, de Stenella was geen optie meer.
De banken aan boord van de Ribera Brava zijn een pak beter. Gelukkig maakte het zien van mijn lievelingsdieren veel goed :-)
En of ik ze gezien heb.
Ondanks dat ik door de pijn Madeira in mineur heb afgesloten was het toch een mooie vakantie. Hopelijk hebben jullie mee genoten van al dit moois en zet het jullie aan om ook dit prachtige land ooit te bezoeken. Intussen heb ik al twee collega's die me kwamen vragen wanneer ze het best Madeira bezoeken.µWie Madeira wil bezoeken. In het voorjaar zou het land overstelpt zijn door prachtige bloemen. Ik heb er wel gezien maar toch in mindere mate. Om de walvissen te zien kan je er eigenlijk heel het jaar terecht. Welke soorten je gaat zien hangt af van de tijd van het jaar. Het is tenslotte geen dierentuin waar de dieren op commando komen voorbij gezwommen. Wat er op dat moment voorbij komt of resideert zie je. Dolfijnen ga je altijd zien. Er is geen enkele dag dat we geen dieren gezien hebben. Soms duurt het al eens wat langer voor we ze zien of we moeten een pak verder varen. Maar zien doe je ze zeker.
Tijd om terug te komen en ik weet dat de mensen waar ik nu over ga spreken dit nooit gaan lezen maar toch. Ik rij terug naar de luchthaven met dezelfde man die me had afgehaald. Maar niet nadat ik hartelijk afscheid had genomen van Fatima en haar uitgebreid bedankt heb voor haar gastvrijheid. Op de Dominicaanse hebben we niet altijd de tijd om eens bij te kletsen. Maar dat hebben we ruimschoots ingehaald. En blijkt dat we echt wel gelijkgestemde zielen zijn.
Die man die me naar de luchthaven bracht haalt gelukkig mijn zeer zware valies. Ja dat ze zwaar weegt ligt aan mijn eigen, wie koopt ook een zware stenen walvis als herinnering aan het zien van Sperm Whales...Ikke dus.
Toen had ik nog geen last van mijn rug of wacht, toch wel. Want ik heb die gekocht op de dag dat er iets in mijn rug geschoten is :-)
Op iedere luchthaven was er wel een vriendelijke man die me geholpen heeft met mijn valies op of af de band te halen. Lang leve de wieltjes onder mijn koffer ;-)
Eens aangekomen op Zaventem op de bus naar de parking, ook daar weer een bereidwilliger gevonden. Op de bus geraak ik aan de praat met een Belgisch koppel met twee kindjes, redelijk bepakt en gezakt en ook nog eens een buggy bij. Het begint daar ineens te gieten dat het niet meer net is en die man zegt. Amaai door de regen met alles naar onze auto die helemaal achteraan op de parking staat dat gaat leuk worden. Ik hoor dat en bied aan dat als hij mijn koffer mee in mijn wagen kan zetten, die op amper 50m van de bushalte staat, ik hem tot aan zijn auto zal rijden. De mama kon met de kindjes intussen schuilen onder een afdak. Zo gezegd zo gedaan. En zo leert een mens zijn plan trekken en ben ik dankbaar voor al die vrijwillige helpende handen.
Er zijn nog goede mensen op deze wereld.
Bedankt om dit verslag te lezen en tot ...de volgende reis.
Tijd om terug te komen en ik weet dat de mensen waar ik nu over ga spreken dit nooit gaan lezen maar toch. Ik rij terug naar de luchthaven met dezelfde man die me had afgehaald. Maar niet nadat ik hartelijk afscheid had genomen van Fatima en haar uitgebreid bedankt heb voor haar gastvrijheid. Op de Dominicaanse hebben we niet altijd de tijd om eens bij te kletsen. Maar dat hebben we ruimschoots ingehaald. En blijkt dat we echt wel gelijkgestemde zielen zijn.
Die man die me naar de luchthaven bracht haalt gelukkig mijn zeer zware valies. Ja dat ze zwaar weegt ligt aan mijn eigen, wie koopt ook een zware stenen walvis als herinnering aan het zien van Sperm Whales...Ikke dus.
Toen had ik nog geen last van mijn rug of wacht, toch wel. Want ik heb die gekocht op de dag dat er iets in mijn rug geschoten is :-)
Op iedere luchthaven was er wel een vriendelijke man die me geholpen heeft met mijn valies op of af de band te halen. Lang leve de wieltjes onder mijn koffer ;-)
Eens aangekomen op Zaventem op de bus naar de parking, ook daar weer een bereidwilliger gevonden. Op de bus geraak ik aan de praat met een Belgisch koppel met twee kindjes, redelijk bepakt en gezakt en ook nog eens een buggy bij. Het begint daar ineens te gieten dat het niet meer net is en die man zegt. Amaai door de regen met alles naar onze auto die helemaal achteraan op de parking staat dat gaat leuk worden. Ik hoor dat en bied aan dat als hij mijn koffer mee in mijn wagen kan zetten, die op amper 50m van de bushalte staat, ik hem tot aan zijn auto zal rijden. De mama kon met de kindjes intussen schuilen onder een afdak. Zo gezegd zo gedaan. En zo leert een mens zijn plan trekken en ben ik dankbaar voor al die vrijwillige helpende handen.
Er zijn nog goede mensen op deze wereld.
Bedankt om dit verslag te lezen en tot ...de volgende reis.
Hieronder nog een paar foto's die het verslag niet gehaald hebben...