Normandïe, zoals zoveel plaatsen op onze wereldbol staat het al een paar jaar op mijn bucketlist. Na het krijgen van een Bongo overnachtingscadeaubon, beslist om eens naar Normandie af te reizen.
Corona tijdperk! Ver reizen zit er dan niet in.
Frankrijk leek me qua afstand dichtbij moest er iets zijn of gebeuren zodat we redelijk snel terug thuis zouden staan.
Deze reis heb ik samen met mijn maatje Chantal gemaakt. We hebben overnacht in airbnb locaties. Heel rustige en kleinschalige huisjes, met al de luxe die we nodig hebben en dit voor een aangename prijs. Het was de eerste keer dat ik overnachte via airbnb maar zeker een aanrader.
Vanmorgen om 7:30u bij Chantal vertrokken. Het is zondagmorgen en echt heel rustig op de baan. Via Gent rijden we richting Rijsel. Eens de grens over volgen we de autostrade richting Rouen. Een peage hier en daar. Heel rustig rijden. Onze eerste stop is in het idyllische dorpje Veules-les-roses. Daar maken we een mooie wandeling. In het dorp zien we affiches van 'fetes des roses' . Bleek een zalig artisanaal marktje te zijn...helemaal ons ding. In het dorpje staan prachtige vakwerkhuisjes met rieten daken. Echt sprookjes achtig. Het is gelegen langs de kortste rivier van Frankrijk en net na de bron bevloeit ze de akkers vol cresson. Heel het riviertje door zie je de cresson in het water. Vermoedelijk de zaadjes die met het water worden meegevoerd. Het water passeert een paar molens en mondt uiteindelijk uit in de zee.
Volgende stop, en ook onze overnachtingsplaats voor vandaag, is Ville-saint-vallery-en-caux. Een dorpje tussen de krijtrotsen met best een grote haven. We gaan eerst ons verblijf opzoeken en maken daarna een wandeling door het kleine dorpje tot aan de zee.
Volgende stop, en ook onze overnachtingsplaats voor vandaag, is Ville-saint-vallery-en-caux. Een dorpje tussen de krijtrotsen met best een grote haven. We gaan eerst ons verblijf opzoeken en maken daarna een wandeling door het kleine dorpje tot aan de zee.
Na een goede nachtrust, vertrekken richting Bayeux. De bedoeling is om geen autostrade te nemen maar de binnenweg langs de kust. We rijden eerst richting Le Havre en gaan dan over de brug richting Honfleur. Prachtige brug. Beneden wat rondgereden om de brug langs onder te fotograferen.
We rijden heel de tijd langs de kust, maar zien ze maar af en toe. In Berneville sur mer ( 't is hier allemaal ''sur mer) parkeren we en picknicken we aan het strand. Zalig in het zonnetje. Vandaaruit rijden we naar Juno Beach. De eerste landingsstranden die we tegen komen. We wandelen langs het monument en langs de bunkers. Zoveel namen op die zuilen.
Vandaar rijden we verder naar Gold Beach. Dit is gelegen aan een leuk dorpje waar we eventjes door de hoofdstraat flaneren.
Het intussen 17u en geraken vandaag niet meer in Bayeux. Dat verzetten we dan naar morgen. We rijden nog verder tot in Grandcamp waar we twee dagen overnachten. Onderweg passeren we nog ee Amerikaanse begraafplaats. Zo mooi aangelegd en onderhouden. We worden er stil van.
We rijden heel de tijd langs de kust, maar zien ze maar af en toe. In Berneville sur mer ( 't is hier allemaal ''sur mer) parkeren we en picknicken we aan het strand. Zalig in het zonnetje. Vandaaruit rijden we naar Juno Beach. De eerste landingsstranden die we tegen komen. We wandelen langs het monument en langs de bunkers. Zoveel namen op die zuilen.
Vandaar rijden we verder naar Gold Beach. Dit is gelegen aan een leuk dorpje waar we eventjes door de hoofdstraat flaneren.
Het intussen 17u en geraken vandaag niet meer in Bayeux. Dat verzetten we dan naar morgen. We rijden nog verder tot in Grandcamp waar we twee dagen overnachten. Onderweg passeren we nog ee Amerikaanse begraafplaats. Zo mooi aangelegd en onderhouden. We worden er stil van.
We rijden een cirkeltje vandaag.
Eerste stop is Utah Beach. Hier kwamen de eerste troepen aan land op 6/6/1944. We bezoeken het museum. Beide zijn we geen museum bezoekers maar toegegeven dit is wel mooi in beeld gebracht. Binnen zien we dingen waar we beide toch ook wel wat van griezelen als zijnde, zware botinnen die elk 1.5kg wegen en waarvan de isolatie tegen de koude bestond uit 'haar van Joden'. Ze werden voornamelijk gegeven aan de soldaten die naar Rusland moesten, als bescherming tegen de kou.
Er was ook een mooie zaal met een 1 van de zes vliegtuigen die deelgenomen aan de landing. Dit is het enige exemplaar dat het overleefd heeft. De andere 5 zijn aan flarden geschoten.
Best een interessante tentoonstelling.
Na een kort bezoekje aan het strand, rijden we verder naar Saint Mere Eglise. Daar hangt een parachutist aan de kerktoren. Het dorpje zelf zegt ons niet veel. Dus snel de auto geparkeerd, foto genomen en verder gereden richting Bayeux. Eens daar aangekomen snel een parkeerplaats gevonden vlak bij de Cathedral. We gaan naar binnen en maken er een rondwandeling. De lood ramen geven een mooie schittering. We bezoeken ook het tapijt van Bayeux. Bij binnenkomst krijgen we een audio guide in het Nederlands. Het tapijt zelf is 70m lang en stelt de veldslag voor in Engeland. De audio guide is aangenaam om naar te luisteren. Anders zou het een heel onbekend verhaal zijn wat zich afspeelt. Een buiten gaan we iets drinken op een plaatselijk terras. Van hieruit is het de bedoeling om nog de landingsstranden van Omaha Beach te doen. We dachten dat deze dichterbij Bayeux lagen. Echter blijken ze dichter bij ons verblijf te liggen. Dus beslissen we om naar ons verblijf te rijden en Omaha Beach morgen te doen voor we verder rijden richting Saint Malo.
Eerste stop is Utah Beach. Hier kwamen de eerste troepen aan land op 6/6/1944. We bezoeken het museum. Beide zijn we geen museum bezoekers maar toegegeven dit is wel mooi in beeld gebracht. Binnen zien we dingen waar we beide toch ook wel wat van griezelen als zijnde, zware botinnen die elk 1.5kg wegen en waarvan de isolatie tegen de koude bestond uit 'haar van Joden'. Ze werden voornamelijk gegeven aan de soldaten die naar Rusland moesten, als bescherming tegen de kou.
Er was ook een mooie zaal met een 1 van de zes vliegtuigen die deelgenomen aan de landing. Dit is het enige exemplaar dat het overleefd heeft. De andere 5 zijn aan flarden geschoten.
Best een interessante tentoonstelling.
Na een kort bezoekje aan het strand, rijden we verder naar Saint Mere Eglise. Daar hangt een parachutist aan de kerktoren. Het dorpje zelf zegt ons niet veel. Dus snel de auto geparkeerd, foto genomen en verder gereden richting Bayeux. Eens daar aangekomen snel een parkeerplaats gevonden vlak bij de Cathedral. We gaan naar binnen en maken er een rondwandeling. De lood ramen geven een mooie schittering. We bezoeken ook het tapijt van Bayeux. Bij binnenkomst krijgen we een audio guide in het Nederlands. Het tapijt zelf is 70m lang en stelt de veldslag voor in Engeland. De audio guide is aangenaam om naar te luisteren. Anders zou het een heel onbekend verhaal zijn wat zich afspeelt. Een buiten gaan we iets drinken op een plaatselijk terras. Van hieruit is het de bedoeling om nog de landingsstranden van Omaha Beach te doen. We dachten dat deze dichterbij Bayeux lagen. Echter blijken ze dichter bij ons verblijf te liggen. Dus beslissen we om naar ons verblijf te rijden en Omaha Beach morgen te doen voor we verder rijden richting Saint Malo.
Vandaag als eerste stop Pont Dus Hoc. Hier zijn nog massa's kraterinslagen te zien van de bommen. De soldaten zijn hier eerst tegen een steile muur van rotsen moeten opklimmen. Ze hebben eerst wat rotsen laten springen, zo vielen er al rotsen naar beneden en moesten ze zo hoog niet met touwen omhoog klimmen. Als laatste van de landingsstranden, gaan we naar Omaha Beach. Mooi monument. Maar we hebben het nu wel gezien.
We rijden verder naar Abbaye De Habye. Een abdij zonder dak...een dakloze abdij dus. Mooi om de hemel te zien van binnen uit. Het is prachtig onderhouden.
Werijden verder naar het havenstadje Grandville. Er is een mooie omwalling die we een stukje afwandelen. Tegen 16u besluiten we om verder te rijden naar ons verblijf voor de komende vier nachten. Het is een hele puzzel om ze op gps, Google maps of waze te vinden. Na veel zoek werk lukt het uiteindelijk. Hier aangekomen ligt het op het einde van een dood lopend straatje tussen de maïsvelden. Lekker rustig, zo hebben we het graag.
We rijden verder naar Abbaye De Habye. Een abdij zonder dak...een dakloze abdij dus. Mooi om de hemel te zien van binnen uit. Het is prachtig onderhouden.
Werijden verder naar het havenstadje Grandville. Er is een mooie omwalling die we een stukje afwandelen. Tegen 16u besluiten we om verder te rijden naar ons verblijf voor de komende vier nachten. Het is een hele puzzel om ze op gps, Google maps of waze te vinden. Na veel zoek werk lukt het uiteindelijk. Hier aangekomen ligt het op het einde van een dood lopend straatje tussen de maïsvelden. Lekker rustig, zo hebben we het graag.
Dag 5. De ochtend rijden we eerst naar roches du Sculpture. Hier zouden 300 beelden uitgehouwen zijn in de rotsen. Best mooi op te zien en te weten dat dit alles door 1 man gedaan is. Of het er 300 zijn gaan we niet betwisten. Vele zijn ook vermoedelijk al verdwenen door de erosie.
Van hieruit rijden we naar 'intra muros' Saint Malo. We zien al dadelijk dat dit hier meer toeristen zijn. Wel loopt iedereen in de binnenstad met een mondmasker dus doen wij dat ook maar.
We slenteren, zoals al de toeristen, door de straten. Gaan de plaatselijke kathedral binnen en steken een kaarsje aan.
Van hieruit rijden we naar een kanaal met verschillende sluizen. Ze liggen dicht op elkaar en. We wandelen er langs elf. Onderweg staat er per sluis een redelijke woning, al dan niet bewoond. Maar aan elke sluis staat er ook een kunstwerk.
Van hieruit rijden we naar 'intra muros' Saint Malo. We zien al dadelijk dat dit hier meer toeristen zijn. Wel loopt iedereen in de binnenstad met een mondmasker dus doen wij dat ook maar.
We slenteren, zoals al de toeristen, door de straten. Gaan de plaatselijke kathedral binnen en steken een kaarsje aan.
Van hieruit rijden we naar een kanaal met verschillende sluizen. Ze liggen dicht op elkaar en. We wandelen er langs elf. Onderweg staat er per sluis een redelijke woning, al dan niet bewoond. Maar aan elke sluis staat er ook een kunstwerk.
Vandaag maar één doel op onze agenda. De Mont Saint Michel. Zolang ik ervan droom om eens naar Normandië te gaan (check ) mocht zeker de Mont Saint Michel (check ) niet ontbreken. Voor mij hoort dit gewoon samen. Al ligt de Mont Saint Michel eigenlijk net op de grens met Bretagne.
Bij het opstaan zie we enkel mist. De weersvoorspelling zeggen dat het tegen 9 u zou opklaren...om.9u nog steeds zeer mistig. Na een tip gaan we kijken op de webcam van 'de berg van de Heilige Michel'. Daarop zien we stralende zon en een paar wolkjes. Dus wij maken alles klaar, picknick mee, want daar gaan eten schijnt pokkeduur te zijn. Na een ritje van ongeveer 21 km staan we op de parking. In geen velden of wegen is er zon te zien. Nog minder is de Mont Saint Michel te zien. We volgen het wandelpad van 2850m. Na ongeveer 1 km zien we iets dat op een eilandje trekt. Na nog een km zien we nog wat meer. Als we dan eindelijk aan de voet staan zien we het volledige eiland enkel steekt de kop van de toren nog in de mist. We besluiten om eerst langs de buitenkant een wandeling te maken. Aangezien het al na 12 u is genieten we hier met ons po.. Op een rots van onze picknick. Hierna besluiten de de Mont Saint Michel zelf te ontdekken. We zouden geen vrouwen zijn als we eerst een wc nodig hebben...en nee niet om onze neus te poederen .
Binnen loopt het straatje lichtjes naar boven. Al dadelijk zijn er souvenir winkels. Ook dat vinden we niet erg. We komen uit op de omwalling en wandelen langs daar verder. Hier is het wel met de nodige trappen. Na een tijdje komen we aan de ingang van de abdij en kopen we een inkom ticket. Als we dachten dat we alle trappen al gehad hadden waren we eraan voor ons moeite. De abdij is zeer mooi onderhouden.
Na een tijdje staan we terug buiten en intussen schijnt de zon volop. Veel verschil zien we niet met hoog en laag water al zou het verschil hier bij springtij 13m bedragen.
Van al dat trappen lopen krijgen we een ' een knaagje aan ons maagje. Beide zijn we verzot op caramel met beurre sale en we gaan voor een pannenkoek met dit lekkers.
Eens buiten wandelen we de volledige weg terug. Je kan ook met een gratis Schutle. Maar die bussen zitten zo eivol..en dit in coronatijdperk.
OH ja van Corona gesproken. We horen of zien hier geen nieuws. Krijgen van het thuisfront vragen of we in een rode of oranje zone zitten? We zouden het echt niet weten. Iedereen volgt hier strikt de regels. Op straat en in de vrije lucht dragen we geen mondmasker, in de winkels en in Mont Saint Michel en gisteren in Saint Malo,dragen we het wel.
Bij het opstaan zie we enkel mist. De weersvoorspelling zeggen dat het tegen 9 u zou opklaren...om.9u nog steeds zeer mistig. Na een tip gaan we kijken op de webcam van 'de berg van de Heilige Michel'. Daarop zien we stralende zon en een paar wolkjes. Dus wij maken alles klaar, picknick mee, want daar gaan eten schijnt pokkeduur te zijn. Na een ritje van ongeveer 21 km staan we op de parking. In geen velden of wegen is er zon te zien. Nog minder is de Mont Saint Michel te zien. We volgen het wandelpad van 2850m. Na ongeveer 1 km zien we iets dat op een eilandje trekt. Na nog een km zien we nog wat meer. Als we dan eindelijk aan de voet staan zien we het volledige eiland enkel steekt de kop van de toren nog in de mist. We besluiten om eerst langs de buitenkant een wandeling te maken. Aangezien het al na 12 u is genieten we hier met ons po.. Op een rots van onze picknick. Hierna besluiten de de Mont Saint Michel zelf te ontdekken. We zouden geen vrouwen zijn als we eerst een wc nodig hebben...en nee niet om onze neus te poederen .
Binnen loopt het straatje lichtjes naar boven. Al dadelijk zijn er souvenir winkels. Ook dat vinden we niet erg. We komen uit op de omwalling en wandelen langs daar verder. Hier is het wel met de nodige trappen. Na een tijdje komen we aan de ingang van de abdij en kopen we een inkom ticket. Als we dachten dat we alle trappen al gehad hadden waren we eraan voor ons moeite. De abdij is zeer mooi onderhouden.
Na een tijdje staan we terug buiten en intussen schijnt de zon volop. Veel verschil zien we niet met hoog en laag water al zou het verschil hier bij springtij 13m bedragen.
Van al dat trappen lopen krijgen we een ' een knaagje aan ons maagje. Beide zijn we verzot op caramel met beurre sale en we gaan voor een pannenkoek met dit lekkers.
Eens buiten wandelen we de volledige weg terug. Je kan ook met een gratis Schutle. Maar die bussen zitten zo eivol..en dit in coronatijdperk.
OH ja van Corona gesproken. We horen of zien hier geen nieuws. Krijgen van het thuisfront vragen of we in een rode of oranje zone zitten? We zouden het echt niet weten. Iedereen volgt hier strikt de regels. Op straat en in de vrije lucht dragen we geen mondmasker, in de winkels en in Mont Saint Michel en gisteren in Saint Malo,dragen we het wel.
Onze 7e dag brengen we enkel door met een bezoekje aan de markt in Dol de Bretagne, die nog groter is dan we hadden kunnen vermoeden en in de namiddag slenteren we door het dorpje en genieten op een terras van een ijsje. Gewoon een rustige dag zonder meer. Ook dat is reizen.
Vandaag verlaten we terug de omgeving van Bretange en rijden terug meer naar het noorden. We passeren eerst Honfleur voor een wandeling door dit aangename dorpje. Het is hier klaarblijkelijk een belangrijke dag, straten zijn autovrij, veel volk op straat, maar overal met voldoende afstand en mondmaskers op. De drukste straat met alle restaurants en terrasjes laten we aan ons voorbij gaan vanwege 'te druk' naar onze goesting. We slenteren straatje in straatje uit, winkeltje in winkeltje uit. Vanuit Honfleur rijden we verder naar onze laatste overnachtingsplaats voor deze vakantie. Niet panikeren we zijn hier nog een 5tal dagen :-)
Na een heerlijke nachtrust tussen de velden. Tussen het geblaat van de schapen, gekwetter van de ganzen en een huiskat die spint. Zo zalig rustig. Vandaag rijden we naar Etretat. Ook een absolute must om te zien in Normandïe. Op voorhand had ik al gezien dat er ook een jardin d'etretat is. Die is echt prachtig. We genieten hier heel de dag van het mooie weer, maken in totaal toch een redelijke wandeling met vooral veeeeeeeeeeeel trappen.
Als je in Normandie bent mag natuurlijk de stad Rouen niet ontbreken zeggen de reisgidsen. Nu het is een mooie stad maar om nu te zeggen dat het 'de stad' is. Dat vinden we beide van niet. Maar ja we houden eigenlijk ook meer van rustige plaatsen dan drukke steden. Maar we hebben onze ogen de kost gegeven en genoten van wat de stad ons te bieden had.
Tussen de middag picknicken we aan de rand van de Seine. Picknicken hebben we eigenlijk gans het verlof gedaan. Zo ontlopen we de drukke plaatsen.
In de namiddag rijden we naar de abdij van Jumiege. Ook een ruine van een oude kathedraal. Nog mooier onderhouden dan de vorige.
Wat dan als enig nog overblijft is Le Havre. Dit is het laatste wat op onze 'to see' lijst staat. Eigenlijk hebben we geen zin om weer in een stad rond te lopen. Chantal had gezien dat er hier ook een mooie tuin zou zijn. Natuurmensen zoals we zijn, zijn we liever in de natuur dan in een stad. We gaan niet ontkennen dat een stad ook charmes heeft...maar de natuur net ietsje meer. Zo gezegd zo gedaan. We zijn naar de Hanging gardens. Deze tuin is aangelegd in en rond een vierkant fort. Op elke hoek van het fort is er een andere soort tuin. Op d immense binnenplaats staan er grote serres. We genieten hier toch wel redelijk wat uurtjes van alle bloemenpracht.
Dit was het reisverslag van Normandïe . Een absolute aanrader om een reisje naar plannen. We hebben in Frankrijk zeer veel mensen/toeristen gezien die zich verplaatste met een mobilhome. Zo zijn we op het idee gekomen om er ook eens eentje te huren en er mee rond te reizen. Wanneer en waarheen we zouden gaan dat staat nog niks van op papier. Maar dat we het zullen doen wel ;-)
Mijn volgende reis is hopelijk de rondreis Griekenland die eigenlijk gepland was voor mei dit jaar, maar door de corona verzet is naar mei volgend jaar. fingers crosst dat die kan doorgaan.
Mijn volgende reis is hopelijk de rondreis Griekenland die eigenlijk gepland was voor mei dit jaar, maar door de corona verzet is naar mei volgend jaar. fingers crosst dat die kan doorgaan.