Zo rond een uur of acht plaatselijke tijd ...zaten we hier met 4 dames op het terras Canada, Nieuw Zeeland, USA en Belgie waren vertegenwoordigd. Het was een leuk internationaal gezelschap....maar het plezantste van al was....dat we zo gezellig over ''the meaning of life'' hebben zitten praten.
Iedereen sprak over zijn eigen leven en hoe we iets aanvoelde...het was zo een FIJNE, SUPER gezellig moment....dit had ik echt niet willen missen...
Met één van de dames Myriam ( USA) ga ik morgenavond samen eten....
( wedden dat er nu zoveel niet gespeculeerd gaat worden ;-)...)
We gaan eten in het New Bamboo restaurant op de Malacone...
Daarstraks aan boord waren Roland en ik aan het overleggen wat we toch kunnen doen voor Kim en de bemanning om hen te bedanken ...we mogen gans de dag meevaren, mogen gans de dag gratis drinken. Niets is hen teveel .. oke we steken al eens een handje uit als het te druk is....Maar dat is niets in vergelijking wat we van hen terugkrijgen..
Nu hebben we besloten om ze uit te nodigen om mee te gaan eten...
Eerst eventjes aan Eva gevraagd of het wel een goed idee was...En ze zei dat Kim het zeker zou apricieren. Zodus hebben we het tussen onze lunchpauze aan Kim gevraag maar erbij gezegd dat we graag gans de bemanning erbij willen hebben. Olmedo, Michel, Pimpo, Eva, Karin, Andreas, Judy, Geidy, Tatio, de mama van Kim...een paar mensen van CEBSE ...die zo vriendelijk geweest zijn en die ik beloofd heb om mijn beste foto's op te sturen...
Ik verheug me er al op....
Vanmorgen hebben we eerst weer twee keer een moeder met kalfje gezien.. deze hadden we hiervoor nog niet gezien.
In de namiddag kwamen we terug moeder met kalfje tegen ...ééntje van vanmorgen...en die kleine aap was weer de zot aan het uithangen, Uit het water springen, rond mama zwemmen, op zijn rug gaan liggen met zijn flippers in de lucht....met zijn staart op het water slaan.. Die kleine heeft gans zijn repertoir laten zien....
Op een zekere moment was de kleine gestopt en we draaien ons om en we zien een volwassen walvis met zijn staart eveneens op het water slaan...
Wat een schouwspel...die heeft dat zeker 5 min aan een stuk gedaan.. Dit dient om de aandacht te trekken van de vrouwtjes ( als het een man is) of van de mannetjes ( als het een vrouwtje is). OP een zekere moment zegt Kim dat er een andere walvis onze richting uitkwam gezwommen.. en ineens...stopte de activiteiet.. Nog een Breach en dat was het...Ze zijn samen ondergedoken en dan begon het Walvis wachten weer...10 min zijn ze onder gebleven...mss komt daar volgend jaar wel een klein walvis van...laten we onze duimen omhoog houden en onze vingers kruisen...
Hier aangekomen in hotel, bij het bekijken van mijn foto's hebben we dan kunnen zien dat het een mannetje was....die met zijn staart op het water sloeg...
Sinds gisteren zit ik al eens mee boven naast Eva om van daaruit foto's te maken.. best interessant zenne...Kim vroeg op een moment weer aan mij of ik gezien had dat die ene moeder een wonde had voor haar rugvin...bij het nader bekijken van de foto's bleek het niet echt een wonde te zijn maar meer een knobbel op haar rug.....
Weet ge.. na bijna drie weken hier...kan ik soms ook al zien of we die walvis al gezien hebben deze keer of niet... In het begin zien die er allemaal gelijk uit...maar het is niet zo...
Vanmiddag, als we terug binnen varen, bekijken Eva en ik onze foto's op onze kamera en vergelijken wat we hebben of wat net niet...en ineens zegt ze tegen mij...weet je Maurina..ik ben 's morgens altijd zo blij als ik jou mee aan de kade zie staan ...het is zo tof om jou er alle dagen bij te hebben...
We kennen elkaar nu 3 jaar en het is idd zo een toffe meid...
In het app heeft ze Carine wel om een woordje tegen te placeren...en Carine is zeker ook een toffe meid...maar een beetje rechtlijnig...niks mis mee zenne....Maar Eva kan tegen mij haar 'kleine' ergenissen van Carine al eens vertellen.. Of we kunnen gelijk twee bakvissen zitten giechelen...
Ik vertelde haar dat ik ook elke morgen uit mijn bed spring om zeker toch maar op tijd te zijn ( precies of ik ben al ooit eens te laat gekomen) en dat het telkens weer zo een super tof gevoel geeft als de bemanning me begroet op de kade...
Dit hier voelt echt aan als een tweede thuis...ik kan het eigenlijk niet beschrijven...maar het is gewoon zo...En al degene thuis die het maar raar vinden dat ik hier idd 3 weken aan een stuk dag in dag uit.. op die boot ben... wel die mogen van mij eens meekomen...
Ik heb hier de afgelopen 2 en half weken zoveel mensen leren kennen...die allemaal hetzelfde willen zien...de walvissen...en zeggen allemaal, maar dan ook allemaal hetzelfde...die lijkt wel of je bent ghypnotiseerd door die dieren...ze blijven je steeds weer roepen.. en je kan precies niet anders dan er naartoe gaan.
Ik weet dat er in de omgeving mooie andere dingen te zien zijn...Maar ge moet op elke reis iets niet zien.. zodat er een reden is om terug te gaan...
Mss daarom dat ik niet naar die andere dingen ga zien.. omdat ik niet ...steeds weer terug wil komen..:-)
Hieronder een foto van de kleine walvis met zijn deugeniet streken, de grote die met zijn staart op het water sloeg...en nog ééntje van de bemanning en mezelf op de Pura Mia